متطبب

متطبب . [ م ُ ت َ طَب ْ ب ِ ] (ع ص ) علم طب خواننده و برکاردارنده . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). علم طب خواننده و بکار برنده ٔ علم طب . (ناظم الاطباء). پزشک . (مهذب الاسماء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : راجعوا حارث بن کلدة فانه رجل متطبب . (حدیث نبوی ). || آن که طبابت کند و طب نیکو نداند. آن که بکار علاج پردازد و پزشکی نیک نداند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و همچنین برقی گوید که سرای فضلویه متطبب در آن از سرای فرعون بوده است . (تاریخ قم ص 81).
مرگ در این روزگار داروی آلام ماست
چون نشناسد کسی از متطبب طبیب .

وثوق الدوله .