متغاطس
لغتنامه دهخدا
متغاطس . [ م ُ ت َ طِ ] (ع ص ) غفلت ورزنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). غافل و بی فکر و بی خیال . (ناظم الاطباء). || مشغول به غوطه وری همدیگر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغاطس شود.
