متقوف
لغتنامه دهخدا
متقوف . [ م ُ ت َ ق َوْ وِ ] (ع ص ) بازدارنده .(آنندراج ) (از منتهی الارب ). || سخن آموزاننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).کسی که سخن گفتن می آموزاند کسی را و به وی میگوید چنین و چنان بگو. (ناظم الاطباء). رجوع به تقوف شود.
