متماحکلغتنامه دهخدامتماحک . [ م ُ ت َح ِ ] (ع ص ) ستیهنده و خصومت کننده . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). با یکدیگر خصومت نماینده و نزاع کننده . (ناظم الاطباء). رجوع به تماحک شود.
