متمایط

متمایط. [ م ُ ت َی ِ ] (ع ص ) از هم دور شونده و دور. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دور و غائب . || گوشه نشین . (ناظم الاطباء). || با یکدیگر بد شده و از هم نفرت کرده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تمایط شود.