متواکللغتنامه دهخدامتواکل . [ م ُ ت َ ک ِ ](ع ص ) بر یکدیگر اعتماد کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). باور کننده و اعتماد کننده بر یکدیگر. (ناظم الاطباء). و رجوع به تواکل شود.
