مثدونلغتنامه دهخدامثدون . [ م َ ] (ع ص ) مثدون الید؛ آن که دستش کوتاه و گرد و ناقص باشد. (از منتهی الارب ) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از ذیل اقرب الموارد).
