مثنی

مثنی . [ م َ نا ] (ع ص ، ق ) دو دو. (ترجمان القرآن ). دوگان دوگان . (دهار). دو دو و گویند جاؤا مثنی ، ای اثنین اثنین و اثنتین اثنتین . (از محیط الحیط) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) : قل انما اعظکم بواحدة ان تقوموا ﷲ مثنی و فرادی ثم تتفکروا ما بصاحبکم من جنة. (قرآن 46/34). الحمدﷲ فاطرالسموات والارض جاعل الملائکة رسلا اولی اجنحة مثنی و ثلاث ورباع یزید فی الخلق مایشاء ان اﷲ علی کل شی ٔ قدیر. (قرآن 1/35). || (اِ) نام تاری از چهار تار بر بط که بعد از مَثلَث است . (مفاتیح العلوم ). تاردوم عود. ج ، مثانی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). و رجوع به مثانی شود. || جای گشت وادی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خم رود و جای گشت وادی . (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). || دو زانوی ستور و دو آرنج آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || مثنی الایادی ؛ اعاده ٔ احسان بار دوم یا زیاده از آن . || بخشهای زیاد آمده از جزور قمار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).