مجاورة
لغتنامه دهخدا
مجاورة. [ م ُوِ رَ ] (ع ص ) مؤنث مُجاوِر. رجوع به مجاور شود.
- زاویتین مجاورتین ؛ دو زاویه ٔ مجاور. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). دو زاویه هنگامی مجاورند که یک ضلع مشترک داشته باشند. و رجوع به زاویه در همین لغت نامه شود.
- زاویتین مجاورتین ؛ دو زاویه ٔ مجاور. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). دو زاویه هنگامی مجاورند که یک ضلع مشترک داشته باشند. و رجوع به زاویه در همین لغت نامه شود.