مجدالملک یزدی

مجدالملک یزدی . [ م َ دُل ْ م ُ ک ِ ی َ ] (اِخ ) از رجال قرن هفتم هجری است . وی ابتداء وزارت اتابکان یزد را داشت و سپس به خدمت بهاءالدین محمد پسرصاحب دیوان حکمران اصفهان رفت و خواجه شمس الدین او را تربیت کرد و به شغلهای مهم گماشت ولی مجدالملک بجای حق شناسی باطناً سودای بر انداختن خاندان جوینی وگرفتن مقام صاحب دیوان را درسر می پخت و به توطئه چینی بر ضد خاندان جوینی پرداخت . خواجه شمس الدین برای دفع شر مجدالدین او را به حکومت سیواس فرستاد و بر مقرری او افزود اما مجدالملک دست از سودای دیرینه بر نداشت و پیش اباقاخان صاحبدیوان را به اتحاد با سلاطین مصر و شام متهم کرد ولی صاحب دیوان به وساطت اولجای خاتون زوجه ٔ هولاکوخان از خشم اباقاخان برست و دوباره به مقام خود منصوب شد اما مجدالملک همچنان به توطئه چینی بر ضد صاحب دیوان جوینی و برادرش عطاملک ادامه می داد، تا سرانجام پس از مرگ اباقا مورد خشم سلطان احمد تگودار واقع شد و به سال 681 وی را بر در خیمه ٔ عطاملک پاره پاره کردند و هر یک از اعضای او را به اقلیمی فرستادند. و رجوع به تاریخ مغول صص 216-223 و تاریخ مفصل ایران تألیف عباس اقبال صص 498-500 شود.