مجدب

مجدب . [ م ُ دِ ] (ع ص ) آن که زمین را خشک بی نبات یابد. (آنندراج )(ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || قوم قحطرسیده و باقحط. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). تنگدست ازقلت و کمیابی آذوقه . (ناظم الاطباء). || زمین خشک بی نبات . (آنندراج ). مکان خشک بی نبات . (از منتهی الارب ).