مجلجل

مجلجل . [ م ُ ج َ ج ِ ] (ع ص ) مهتر. || قوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آن که آوازش دور رود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بسیارگوی دلاور دفعکننده . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). دلیر دفع کننده ٔ زبان آور. (از اقرب الموارد). || عدد کثیر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عدد بسیار از دشمن . (ناظم الاطباء). || سحاب مجلجل ؛ ابر با تندر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ابر با رعد همراه با باران . (از اقرب الموارد) .