مجودةلغتنامه دهخدامجودة. [ م َ دَ ] (ع ص ) ارض مجودة؛ زمینی که باران نیکو بر وی ببارد. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط).
