محال اندیشه

محال اندیشه . [ م ُ اَ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) آنکه در کارهای ناشدنی و ناصواب تفکر کند. که اندیشه های باطل و بیهوده و ناشدنی دارد: و بازنماییم که عاقبت ستمکاران بغی پیشه و زیادت طلبان محال اندیشه چیست . (مرزبان نامه ص 181).