محبره دارلغتنامه دهخدامحبره دار. [ م َ ب َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) دوات دار : و هیچ کاتب کلمه ای یا محبره داری از اینها نماند الا در بحر نعمت او غرق راحت بماند. (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 141).
