محجاجلغتنامه دهخدامحجاج . [ م ِ ] (ع ص ) مرد بسیار حجت گوی . (منتهی الارب ). غالب شونده بر کسی به حجت . (ناظم الاطباء): و کان زاهداً عالماً مجتهداً محجاجاً غواصاً علی المعانی . (ابن خلکان ). || ستیزه جو. (ناظم الاطباء).
