محشةلغتنامه دهخدامحشة. [ م َ ح َش ْ ش َ ] (ع اِ) دبر. (منتهی الارب ).دبر مردم . (مهذب الاسماء). مقعد آدمی . || زمین بسیارحشیش . (منتهی الارب ). جای بسیار گیاهناک .