محشری
لغت‌نامه دهخدا
محشری . [ م َ ش َ] (اِخ ) ملامحشری خوانساری . به گفته ٔ نصرآبادی در تذکره ، مردی درویش و تهیدست اما زنده دل و شوخ طبع بوده و بهنگام تألیف تذکره حدود نود سال داشته است و بنابراین از شاعران اوایل دوره ٔ صفویه ٔ است . از اوست :
روزی که آسمان به کسی کینه ور نبود
دانش نبود و فضل نبود و هنر نبود
روزی که قدر بیخردان می فروخت بخت
شایستگی به کشور شاهان سمر نبود.
و نیز از اوست :
پیر چون گشتی مشو غمگین ز وضع روزگار
میوه رنگین تر شود هر چند می ماند به بار.
سینه کندم ز غمش کوه به فریاد آمد
بیستون ناله برآورد که فرهاد آمد.
روزی که آسمان به کسی کینه ور نبود
دانش نبود و فضل نبود و هنر نبود
روزی که قدر بیخردان می فروخت بخت
شایستگی به کشور شاهان سمر نبود.
و نیز از اوست :
پیر چون گشتی مشو غمگین ز وضع روزگار
میوه رنگین تر شود هر چند می ماند به بار.
سینه کندم ز غمش کوه به فریاد آمد
بیستون ناله برآورد که فرهاد آمد.
(تذکره ٔ نصرآبادی ص 319).
