محص

محص . [ م َ ] (ع مص ) خالص کردن زر را به گداز. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پاک کردن زر و جز آن . (تاج المصادر بیهقی ). || گریختن از کسی . || دویدن آهو. || درخشیدن سراب و برق . || جلا دادن نیزه را. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || کوشیدن در رفتن . (منتهی الارب ). نیک دویدن . (تاج المصادر بیهقی ). || پا برزدن مذبوح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || پای بر زمین زدن . (منتهی الارب ). || سرگین انداختن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).