محضرملغتنامه دهخدامحضرم . [ م ُ ح َ رِ ] (ع ص ) کسی که در کلام لحن کند. (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب ). || برکننده ٔ پوست درخت . || سخت بزه کننده کمان را. (از منتهی الارب ).
