محطوط
لغتنامه دهخدا
محطوط. [ م َ ] (ع ص ) کم کرده شده . (منتهی الارب ). || رجل محطوطالقدر؛ مرد پست قدر و فرومایه و در پست ترین رتبه واقع شده . || الیة محطوط؛ سرین پست . || جاریة محطوطالمتنین ؛ دختر پست شکم که پشت وی دراز و هموار باشد. (ناظم الاطباء).
