محمد

محمد. [ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) ابن داود، مکنی به ابوعبداﷲ. فاضل ترین مردم روزگار خویش بود و از نخستین روز خلافت معتز عباسی وزیر او شد. از بسیاری از علما و فصحای عهد خویش دانش فراگرفت و به خط خود کتابهای بی شمار نگاشت و همه را واخوان و تصحیح کرد. ابوالحسن بن الفرات وزیر که از محمدبن داود بیم داشت اشاره به قتل او کرد و او را بکشتند (296 هَ .). از اوست :کتاب الورقه فی اخبار الشعراء. کتاب من سمی من الشعراء عمرو فی الجاهلیة والاسلام . کتاب الوزراء و کتاب الاربعة نظیر کتاب ابوهفان . (از فهرست ابن الندیم ). و رجوع به الاعلام زرکلی شود.