محنت زای
لغتنامه دهخدا
محنت زای . [ م ِ ن َ ] (نف مرکب ) که اندوه و رنج زاید. محنت آور. که درد و غم آرد :
محنت و من روی در روی آمده چون جوز و مغز
فندق آسا بسته روزن سقف محنت زای من .
محنت و من روی در روی آمده چون جوز و مغز
فندق آسا بسته روزن سقف محنت زای من .
خاقانی .