مخرةلغتنامه دهخدامخرة. [ م َ رَ ] (ع اِ) تیز وگند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ). هر بوی گندی که از شکم کسی برآید. (ناظم الاطباء).
