مخوصةلغتنامه دهخدامخوصة. [ م ُ خ َوْ وِ ص َ ] (ع ص ) ارض مخوصة؛ زمینی که در آن برگ ارطی و الاء و عرفج و سنط باشد. (منتهی الارب ). زمینی که در آن گیاههای خاردار با برگ باشد . (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ قبل شود.
