مدعوکةلغتنامه دهخدامدعوکة. [ م َ ک َ ] (ع ص ) ارض مدعوکة؛ زمینی که به علت کثرت مردم و مواشی کثیف و به فضولات مواشی آلوده شده و ناخوشایند باشد. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). تأنیث مدعوک . رجوع به مدعوک شود.
