مدکل

مدکل . [ م ُ دَک ْ ک ِ ] (ع ص ) کسی که اسب و اشتر را در خاک غلطاند. (آنندراج ): دکل الدابة؛ مرغها. (متن اللغة). نعت فاعلی است از تدکیل . رجوع به تدکیل شود.