مدیح خوان

مدیح خوان . [ م َ خوا / خا ] (نف مرکب ) آنکه شعر مدحی خواند. (فرهنگ فارسی معین ). مداح . مدحتگر :
مدیح خوانش را بوستان سزد مجلس
خطیب نامش را آسمان سزد منبر.

مسعودسعد.

او شاه سه بعد وچار ملت
بر شاه مدیح خوان ببینم .

خاقانی .