مذانبةلغتنامه دهخدامذانبة. [ م ُ ن َ ب َ ] (ع مص ) بچه مادیان در استخوان گرداگرد دبر افتادن و نزدیک گردیدن برآمدن آن . ذناب . (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).
