مذحذحلغتنامه دهخدامذحذح . [ م ُ ذَ ذِ ] (ع ص ) بادی که خاک را برد. (آنندراج ). بادی که گرد و خاک پراکنده کند. (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از ذحذحة. رجوع به ذحذحة شود. || شخصی که گام نزدیک گذاشته شتاب رود. (آنندراج ). رجوع به ذحذحة شود.
