مراجیح

مراجیح . [ م َ ] (ع ص ،اِ) ابل مراجیح ؛ شترانی که در پویه دویدن بجنبند. (منتهی الارب ): ذات اراجیح فی سیرها؛ شترانی که در سیر و رفتن دارای اهتراز و جنبش هستند. (از اقرب الموارد). || قوم مراجیح ؛ دانشمندان و حکیمان . (منتهی الارب ). حکما. واحد آن مرجح است . (از اقرب الموارد). || نخیل ٌ مراجیح ؛ خرمابنان گرانبار. (منتهی الارب ). مواقیر. (اقرب الموارد). مراجح . سنگین بار. پرثمر. (از متن اللغة).