مراماة

مراماة. [ م ُ ] (ع مص ) (از «ر م ی ») همدیگر را تیر انداختن . کسی را تیر انداختن . (از منتهی الارب ).با کسی تیر انداختن . (تاج المصادر بیهقی ). با کسی تیر یا سنگ انداختن . (زوزنی ). به سوی یکدیگر تیر افکندن . رماء. ترماء. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).