مرحباگو
لغت‌نامه دهخدا
مرحباگو. [ م َ ح َ ] (نف مرکب ) خوشامدگو. که به خوشی پذیرا شود. که با خوشروئی پذیرائی و دعوت کند :
چه آیم بر پی مردان عالم
کز آن سر مرحباگوئی ندارم .
|| مشوق . که تحسین و تشویق کند. که مرحبا و بارک اﷲو آفرین گوید.
چه آیم بر پی مردان عالم
کز آن سر مرحباگوئی ندارم .
خاقانی .
|| مشوق . که تحسین و تشویق کند. که مرحبا و بارک اﷲو آفرین گوید.
