مردم افکن

مردم افکن . [ م َ دُ اَ ک َ ] (نف مرکب ) مردم کش . آدمکش . قهار. زورمند.
حذر ازپیروی نفس که در راه خدا
مردم افکن تر از این غول بیابانی نیست .

سعدی .

به مردمی که دل دردمند حافظ را
مزن به ناوک دلدوز مردم افکن چشم .

حافظ.