مردم نژاد
لغت‌نامه دهخدا
مردم نژاد. [ م َ دُ ن ِ ](ص مرکب ) از نژاد آدم . آدمیزاد. انسان :
نگه کن که هوش تو بر دست کیست
ز مردم نژاد ار ز دیو و پریست .
تو گوئی که از روی و از آهن است
نه مردم نژاد است کآهرمن است .
که هر کس که بر دادگر دشمن است
نه مردم نژاد است کآهرمن است .
به چیز فراوان بوند این دوشاد
ندانند آمرغ مردم نژاد.
ز ویرانه جائیست وحشی نهاد
به صورت چو مردم نه مردم نژاد
نگه کن که هوش تو بر دست کیست
ز مردم نژاد ار ز دیو و پریست .
فردوسی .
تو گوئی که از روی و از آهن است
نه مردم نژاد است کآهرمن است .
فردوسی .
که هر کس که بر دادگر دشمن است
نه مردم نژاد است کآهرمن است .
فردوسی .
به چیز فراوان بوند این دوشاد
ندانند آمرغ مردم نژاد.
اسدی .
ز ویرانه جائیست وحشی نهاد
به صورت چو مردم نه مردم نژاد
نظامی .
