مردم پرور
لغتنامه دهخدا
مردم پرور. [ م َدُ پ َرْ وَ ] (نف مرکب ) که مردم را پرورش کند. که متعهد امور مردم گردد و تیمار آنان دارد :
چرخ مردم خوار اگر روزی دو مردم پرور است
نیست از شفقت مگر پرورده ٔ او لاغر است .
چرخ مردم خوار اگر روزی دو مردم پرور است
نیست از شفقت مگر پرورده ٔ او لاغر است .
عطار.