مردم طبع
لغتنامه دهخدا
مردم طبع. [ م َ دُ طَ ] (ص مرکب ) که طبیعت مردمان دارد. انسان . جوانمرد. بزرگوار :
پنداشت که او مردم طبع است و گران وقر
نشناخت که او مردم پست است و سبکسار.
پنداشت که او مردم طبع است و گران وقر
نشناخت که او مردم پست است و سبکسار.
فرخی .
