مرده شور
لغت‌نامه دهخدا
مرده شور. [ م ُ دَ / دِ ] (نف مرکب ) غسال که مرده را بشوید و غسل دهد : پس مرده شور باز سر شود و سر و ریشش را به نرمی بشوید. (از ترجمه ٔ النهایه ).
- رویش را به آب مرده شورخانه شسته اند ؛ سخت بی حیاست ، سخت بی شرم است .
- مرده شوربرده ؛ نفرینی است . رجوع به مرده شور شود.
- مرده شور تخته شور کردن ؛ نفرین کردن که مرده شور ببرد و به تخته بیفتد. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- رویش را به آب مرده شورخانه شسته اند ؛ سخت بی حیاست ، سخت بی شرم است .
- مرده شوربرده ؛ نفرینی است . رجوع به مرده شور شود.
- مرده شور تخته شور کردن ؛ نفرین کردن که مرده شور ببرد و به تخته بیفتد. (یادداشت مرحوم دهخدا).
