مرزح

مرزح . [ م ِ زَ ] (ع اِ) چوب دوشاخه ای که تاک رز را به وی برگیرند از زمین . (منتهی الارب ). چوبی که بدان شاخ مو را از زمین بلند کنند. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). مرزحة. (متن اللغة). آن چوب که زیر رز نهند. (مهذب الاسماء). ج ، مرازح . || صوت . (متن اللغة). آواز سخت یا آن که سخت نباشد. (منتهی الارب ). رجوع به مرزیح شود.