مرشفلغتنامه دهخدامرشف . [ م ِ ش َ ] (ع اِ) محل مکیدن . (ناظم الاطباء). آنچه آب را بدان بمکند. ج ، مراشف . || مراشف اصطلاحاً به معنی لبها نیز به کار رود. (از اقرب الموارد).
