مرغ بارانی
لغت‌نامه دهخدا
مرغ بارانی . [ م ُ غ ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پرنده ای است از راسته ٔ پابلندان دارای جثه ای متوسط و گردن و منقاری کوتاه و سری قوی بالهایش نوک تیزو پاهایش به سه انگشت منتهی می شوند زمینه ٔ پرهایش خاکستری است و در زیر گردن و گونه و برخی نقاط بالها دارای قسمتهای سیاهرنگ است و برخی نقاط دیگر بدنش برنگهای قرمز و زرد و حنایی می باشد. مرغ بارانی در کنار مردابها و دریاها میزید. گوشتش نسبةً مطبوع است .
