مرفق
لغت‌نامه دهخدا
مرفق . [ م ِ ف َ / م َ ف ِ ] (ع اِ) آرنج . (منتهی الارب ) (دهار). محل اتصال ذراع به بازو. (از اقرب الموارد). بندگاه ساعد با بازو. (از غیاث ). آرج . آرنگ . آرن . آرنج رونکک . (مهذب الاسماء). وارن . کونارنج . (یادداشت مرحوم دهخدا). المسکین (در لهجه ٔ طبری ). ج ، مَرافق . (اقرب الموارد) :
دگر دستها را ز مرفق بشوی
ز تسبیح و ذکر آنچه دانی بگوی .
- مرفق الثریا ؛ ستاره ای است . (از اقرب الموارد).
- مرفق الجاثی ؛ ستاره ای در آرنج الجاثی علی رکبتیه .
|| ناودان خانه که از آن باران بارد. || آنچه به وی نفع یابند از کاری . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). منفعت . (ترجمان القرآن جرجانی ). منفعت و آنچه بدان رفق گیرند. از صلاح کار. (دهار). سودمندی . (مهذب الاسماء). سازگاری . (مهذب الاسماء): ینشر لکم ربکم من رحمته و یهیی ٔ لکم من أمرکم مرفقا. (قرآن 16/18).
مرفق دهم به حضرت صاحب قصیده ای
خوشتر ز اشک مریمی و باد عیسوی .
دگر دستها را ز مرفق بشوی
ز تسبیح و ذکر آنچه دانی بگوی .
سعدی .
- مرفق الثریا ؛ ستاره ای است . (از اقرب الموارد).
- مرفق الجاثی ؛ ستاره ای در آرنج الجاثی علی رکبتیه .
|| ناودان خانه که از آن باران بارد. || آنچه به وی نفع یابند از کاری . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). منفعت . (ترجمان القرآن جرجانی ). منفعت و آنچه بدان رفق گیرند. از صلاح کار. (دهار). سودمندی . (مهذب الاسماء). سازگاری . (مهذب الاسماء): ینشر لکم ربکم من رحمته و یهیی ٔ لکم من أمرکم مرفقا. (قرآن 16/18).
مرفق دهم به حضرت صاحب قصیده ای
خوشتر ز اشک مریمی و باد عیسوی .
خاقانی .
