مرن

مرن . [ م َ رَ ] (ع اِ) دو چوب بسته در تنه ٔ درخت که باغبان بر آن خواب کند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || عصب و پی داخل دو بازوی شتر. (از اقرب الموارد).