مروزی
لغت‌نامه دهخدا
مروزی . [ م َرْ وَ ] (ص نسبی ) منسوب به مرو شاهجان . (از الانساب سمعانی ). || ساخته ٔ مرو. || اهل مرو. از مرو. مرغزی : فأما الطعم والجودة. (فی ة الیابس من الفواکه ) فان المروزی ة یفضله ... (صور الاقالیم اصطخری در فصل شرح مرو شاهجان ).
گرچه هر دو بر سر یک بازیند
هردو با هم مروزی ورازیند.
مروزی و رازی افتد در سفر
همره و همسفره پیش همدگر.
- مروزی را با رازی کار افتاده بودن ؛ سر و کار با دشمن پیدا کردن :
به چاره سازی با خصم توهمی کوشم
که مروزی را کار اوفتاد با رازی .
- امثال :
من رازی و او مروزی .
این مروزی و آن رازی . (امثال و حکم دهخدا).
مروزی را چه کار با رازی ، رازی را چه کار با مروزی . (امثال و حکم دهخدا).
گرچه هر دو بر سر یک بازیند
هردو با هم مروزی ورازیند.
مولوی .
مروزی و رازی افتد در سفر
همره و همسفره پیش همدگر.
مولوی .
- مروزی را با رازی کار افتاده بودن ؛ سر و کار با دشمن پیدا کردن :
به چاره سازی با خصم توهمی کوشم
که مروزی را کار اوفتاد با رازی .
سوزنی .
- امثال :
من رازی و او مروزی .
این مروزی و آن رازی . (امثال و حکم دهخدا).
مروزی را چه کار با رازی ، رازی را چه کار با مروزی . (امثال و حکم دهخدا).
