مروضةلغتنامه دهخدامروضة. [ م َ ض َ ] (ع ص ) مؤنث مروض ، نعت مفعولی از روض و ریاضة. رجوع به مروض و روض و ریاضة شود. ناقة مروضة؛ شتر ماده ٔ رام کرده . (منتهی الارب ).
