مرویلغتنامه دهخدامروی . [ م ِرْ وا ] (ع اِ) رسنی است که بدان بار بر شتر استوار کنند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).ج ، مَراوی (مَراو)، مَراوی ̍. (از اقرب الموارد).
