مرکب انگیزی
لغتنامه دهخدا
مرکب انگیزی . [ م َ ک َ اَ ] (حامص مرکب ) از جا برکندن و دواندن اسپ به سوی کسی یا چیزی . اسپ بر کسی یا چیزی دوانیدن به قصد گرفتار ساختن او. مرکب انگیختن :
کرد بر گور مرکب انگیزی
داد یکران تند را تیزی .
کرد بر گور مرکب انگیزی
داد یکران تند را تیزی .
نظامی .