مرکب راندن

مرکب راندن . [ م َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) راندن مرکب . به حرکت درآوردن مرکوب . اسب راندن :
به یغما ملک آستین برفشاند
وز آنجابه تعجیل مرکب براند.

سعدی .

و رجوع به مرکب دوانیدن شود.