مرکضلغتنامه دهخدامرکض . [ م ِ ک َ ] (ع اِ) فروزینه . (منتهی الارب ). مسعر و وسیله ای که بدان آتش را افروزند. (از اقرب الموارد). || کنار و جانب و بازوی قوس . (از اقرب الموارد). و رجوع به مرکضة و مرکضتان شود.
