مرگامرگی
لغت‌نامه دهخدا
مرگامرگی . [ م َ م َ ] (حامص مرکب ، اِ مرکب ) مرگامرگ . بیماری عام . بلای عام . موت فاشی . جارف . ذریع. طاعون . وباء. وبا. وباء. (از منتهی الارب ). یوت . ابیذمیا : استعار؛ شدت مرگامرگی . جارف ، سؤاف ، سواف ، موتان ؛ مرگامرگی ستور. (منتهی الارب ). غدد؛ مرگامرگی شتران . (منتهی الارب ). مجالیح ؛ سال مرگامرگی ستور. (منتهی الارب ).
- مرگامرگی زدگی ؛ گرفتارشدگی به ناخوشی عام و وبا و طاعون و جزآن . (ناظم الاطباء). وبئة. (منتهی الارب ). و رجوع به مرگامرگی و مرگامرگ شود.
- مرگامرگی ناک ؛ ناخوشی وبائی و عام . (ناظم الاطباء). جائی که بلا و مرض عام رسیده باشد: استیباء؛ مرگامرگی ناک یافتن جای را. وبئة، وبیئة؛ زمین مرگامرگی ناک . (از منتهی الارب ).
- مرگامرگی زدگی ؛ گرفتارشدگی به ناخوشی عام و وبا و طاعون و جزآن . (ناظم الاطباء). وبئة. (منتهی الارب ). و رجوع به مرگامرگی و مرگامرگ شود.
- مرگامرگی ناک ؛ ناخوشی وبائی و عام . (ناظم الاطباء). جائی که بلا و مرض عام رسیده باشد: استیباء؛ مرگامرگی ناک یافتن جای را. وبئة، وبیئة؛ زمین مرگامرگی ناک . (از منتهی الارب ).
